Łojotokowe zapalenie skóry u dzieci. Łojotokowe zapalenie skóry jest schorzeniem charakteryzującym się występowaniem czerwonej, symetrycznej, złuszczającej się osutki, czyli uogólnionej wysypki skórnej. U niemowląt przybiera postać zmian określanych jako ciemieniucha. Przyczyną choroby jest skłonność do łojotoku i obecność Atopowe zapalenie skóry u niemowląt to głównie atopowe zapalenie skóry na twarzy. D l atego tak ważny jest dobór właściwego kremu dla niemowląt do codziennej pielęgnacji. Dobry krem na atopowe zapalenie skóry dla dzieci to NIVEA BABY Emolient kojący krem S.O.S.. Atopowe zapalenie skóry. Atopowe zapalenie skóry (AZS, wyprysk atopowy, egzema) jest przewlekłą, zapalną chorobą skóry, na którą cierpi nawet 20% populacji. W większości przypadków po raz pierwszy rozpoznaje się ją u niemowląt między 3. a 6. miesiącem życia. AZS może trwać przez wiele lat i przebiegać z okresami zaostrzeń Atopowe zapalenie skóry występuje dość często w przypadku dzieci. Nawet około 5% dzieci w Polsce boryka się z tym problemem i aż około 2% dorosłych. Co ciekawe, objawy AZS można zauważyć niemal u połowy niemowląt do 6 miesiąca życia, u ¾ dzieci do 3 roku życia i nawet u 80% maluchów do 5 roku życia. Najczęściej bakteryjne zapalenie skóry wywołują bakterie Gram-dodatnie między innymi paciorkowce (np. paciorkowiec beta hemolizujący z grupy A) i ( gronkowce np. gronkowiec złocisty). Zdarza się, że diagnozowane jest zakażenie mieszane gronkowcowo-paciorkowcowe. Niektóre bakteryjne zapalenia skóry mogą doprowadzić do poważnych Atopowe zapalenie skóry – dieta elementarna. Dieta elementarna oparta jest na wolnych aminokwasach. Wprowadzana jest w przypadku, gdy nie obserwuje się poprawy klinicznej po wcześniejszych mniej restrykcyjnych modyfikacjach dietetycznych. Zawsze jest wprowadzana po konsultacji z dietetykiem. Jest częstym schorzeniem wśród dzieci, któremu mogą towarzyszyć inne choroby takie jak: katar sienny, astma czy atopowe zapalenie spojówek. Gdzie zwykle lokalizują się zmiany skórne u niemowląt z atopowym zapaleniem skóry? Miejsce występowania zmian na skórze zależy od wieku chorującego na AZS. Pieluszkowe zapalenie skóry często pojawia się w przebiegu biegunek, a także w momencie rozszerzania diety, gdy zmienia się skład i pH kału i moczu. Jeśli wydaje się, że higiena jest zachowana, ale problem nie znika – warto rozważyć alergię , jako powód powstawania PZS, i wyeliminować potencjalne alergeny. Jeżeli podejrzewasz u swojego dziecka AZS, skonsultuj się z lekarzem. Co powoduje atopowe zapalenie skóry u dzieci. Na rozwój atopowego zapalenia skóry u dzieci ma wpływ genetyka, choć dokładny sposób, w jaki przechodzi z rodziców na dzieci, nie jest znany. Jeśli jeden z rodziców cierpi na atopowe zapalenie skóry lub jakąkolwiek Atopowe zapalenie skóry u niemowląt przyczyny Należy wiedzieć, że atopowe zapalenie skóry u niemowląt nie jest chorobą zakaźną, a taką o podłożu genetycznych. Związane jest z zaburzeniem pracy układu immunologicznego i wadliwą budową naskórka. Jest szereg czynników, które mogą wpływać na atopowe zapalenie skóry. egGBh. Atopowe zapalenie skóry należy do chorób przewlekłych. Inna nazwa określająca atopowe zapalenie to egzema. Leczenie atopowego zapalenia skóry ma różny przebieg w zależności od wieku osoby chorej. Egzema występująca u dorosłych ma łagodny przebieg, ale jej leczenie jest trudniejsze. Atopowe zapalenie skóry u niemowląt ma prawdopodobnie podłoże alergiczne. Objawy choroby to: wypryski, zaczerwienienie, suchość, swędzenie skóry. spis treści 1. Metody leczenia atopowego zapalenia skóry 2. Domowe sposoby leczenia azs 1. Metody leczenia atopowego zapalenia skóry Nawilżanie skóry Zobacz film: "Przebieg wizyty u dermatologa" Codziennie kremuj ciało. Skóra powinna być odpowiednio nawilżona i niepodrażniona. W ten sposób zredukujesz nieprzyjemne swędzenie. Do pielęgnacji ciała nie stosuj kosmetyków zawierających alkohol. Żeby zadbać o odpowiednie nawilżenie skóry pij więcej wody. Unikanie alergenów Wiesz, że detergenty, perfumy, sierść zwierząt wywołują u ciebie reakcję alergiczną? Unikaj ich. Alergeny mogą zaostrzyć objawy choroby. Chłodna kąpiel Nie mocz się długo w wodzie. Na to konto weź krótki prysznic. Chłodna woda łagodzi swędzenie. Nie używaj drażniących mydeł, zwłaszcza barwionych i perfumowanych. Dzieki temu egzema będzie mniej dokuczliwa. Zakaz drapania Atopowe zapalenie skóry wywołuje męczące swędzenie. Jednak chęć drapania należy zwalczyć. Leczenie atopowego zapalenia skóry wspomogą preparaty do kąpieli na bazie owsa, kortykosteroidy dostępne bez recepty i leki przeciwhistaminowe. Żeby uniknąć podrażnień, skórę zmienioną chorobowo owiń bandażem lub gazą. Leki Zapytaj lekarza, jak wyleczyć atopowe zapalenie skóry. Leczenie atopowego zapalenia skóry będzie oparte na antybiotykach. Jeżeli te nie pomogą, być może lekarz zaleci stosowanie specjalnych leków, które jednak mają silne działania uboczne. Zaostrzają ryzyko wystąpienia raka. 2. Domowe sposoby leczenia azs Wygładzająco, kojąco i zmiękczająco podziała olej kokosowy. Pomoże również opalanie na słońcu. Promienie słoneczne pomagają uleczyć rany i zabijają bakterie. Inną metodą wspomagającą leczenie atopowego zapalenia skóry jest przemywanie zmienionych chorobowo miejsc naparem z liści mięty pieprzowej. Na rany można przykładać specjalnie przyrządzoną maść ze świeżo utartej gałki muszkatołowej i oliwy z oliwek. Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy Artykuł zweryfikowany przez eksperta: Lek. Izabela Lenartowicz Certyfikowany lekarz medycyny estetycznej. Prowadzi Klinikę Medycyny Estetycznej. Atopowe zapalenie skóry występuje poprzez interakcje czynników środowiskowych z uwarunkowaniami genetycznymi. Chcesz wiedzieć, jakie jest ryzyko zachorowania? Spójrz poniżej. Atopowe zapalenie skóry – kto jest najbardziej narażony? Przy chorobie, jaką jest atopowe zapalenie skóry, wylicza się, iż większe prawdopodobieństwo na zachorowanie mają dzieci, których chociaż jedno z rodziców również borykało się z tą chorobą. Jeśli jedno z rodziców chorowało na atopowe zapalenie skóry możliwość jego wystąpienia u latorośli wylicza się na 20-40%. Jeśli na schorzenie to cierpiało oboje rodziców ryzyko zachorowania wzrasta aż do 60-80%. Atopowe zapalenie skóry – co musisz wiedzieć? Jaką podjąć profilaktykę, aby dziecko nie zachorowało? Czy da się całkowicie wyleczyć z tej choroby? Matka powinna karmić dziecko jak najdłużej piersią. Matka powinna stosować zdrową dietę podczas karmienia piersią. Niemowlę i małe dzieci powinny mieć systematycznie rozszerzaną dietę o stałe pokarmy – w porozumieniu z pediatrą. Dziecko powinno mieć jak najmniejszy kontakt z ewentualnymi alergenami. W momencie, kiedy pojawią się pierwsze objawy atopowego zapalenia skóry, należy natychmiast ograniczyć kontakt ze szkodliwymi czynnikami! Należy pamiętać o odpowiedniej i regularnej pielęgnacji skóry dziecka, by uniknąć niechcianej infekcji. Jest to choroba przewlekła, charakteryzująca się nawrotami. Objawy AZS niekiedy wracają nawet po bardzo długim okresie. Można jednak zmniejszyć symptomy, również stosując domowe sposoby. W tym celu należy: Wyeliminować kurz z domu. Przynajmniej 2 razy dziennie stosować preparaty nawilżające i natłuszczające. Brać kąpiele lecznicze z dodatkiem specjalnych preparatów. Dbać o odpowiedni czas trwania mycia niezależnie od tego, czy jest to kąpiel, czy prysznic. Nie powinno to trwać dłużej niż 5 minut. Woda nie może być bardzo gorąca, gdyż spowoduje zaognienie zmian skórnych. Unikać szybkich zmian temperatur. Unikać stresu. Nie kupować wełnianych ubrań. Atopowe zapalenie skóry – czy może zaatakować zdrowe dziecko? Według badań statystycznych, na atopowe zapalenie skóry mogą też zachorować dzieci, których rodzice byli zupełnie zdrowi. Tego typu przypadków wylicza się aż na 5-15% wszystkich dzieci. Na atopowe zapalenie skóry łatwiej zachorują dzieci wychowywane w złych warunkach klimatycznych (nieodpowiednich dla indywidualnego organizmu) – najczęściej są to miejsca wykazujące stale wysokie, dodatnie temperatury powietrza bądź w złym, zanieczyszczonym środowisku (choroba dotyka częściej dzieci mieszkające w dużych miastach). Czynnikiem ryzyka są także uwarunkowania psychogenne – wylicza się, iż częściej na AZS cierpią dzieci żyjące w ciągłym stresie. Najczęściej schorzenie to objawia się u dzieci z upośledzonym układem odpornościowym na alergeny różnego pochodzenia (pokarmowe, kurz, pyłki, środki chemiczne czy sierść zwierząt). Bardzo ważne jest ograniczenie kontaktu z alergenem przy rozpoznaniu pierwszych objawów choroby, jaką jest atopowe zapalenie skóry. Nie można zapominać o intensywnej pielęgnacji ciała, specjalnie do tego dobranymi dermokosmetykami, na bazie aktywnych i jak najbardziej naturalnych składników – mówi Natalia Munda, kosmetolog Clinica Cosmetologica. Atopowe Zapalenie Skóry – kto jest najbardziej narażony? Ryzykiem zachorowania na atopowe zapalenie skóry są obarczone przede wszystkim dzieci poniżej piątego roku życia. Najczęściej choroba występuje już u niemowląt około trzeciego miesiąca życia i utrzymuje się średnio do piątego roku życia, chociaż może trwać dłużej, nawet całe życie. Na jej obecność nie ma natomiast wpływu płeć dziecka. Atopowe Zapalenie Skóry – pomoże Atopicin Atopowe zapalenie skóry to dla niektórych bardzo uciążliwa choroba, szczególnie kiedy zmiany pojawiają się na całym ciele i okropnie swędzą. Z pomocą przychodzą dermokosmetyki z serii Atopicin. W ich skład wchodzi 8 specjalnie dobranych preparatów: szampon, balsam do mycia ciała, balsam natłuszczający do ciała, krem na dzień, krem na noc, krem pod oczy i na powieki, mazidło do suchej skóry, olejek myjący do twarzy. Wszystkie są oparte głównie na: pantenolu, alantoinie i moczniku. Oprócz tego dla każdego z nich są dobrane inne aktywne naturalne lub roślinne składniki, w zależności od potrzeb, np. olej z wiesiołka, olej konopny, masło shea, ekstrakt z aloesu, fitokeratyna, kwas mlekowy. Preparaty z serii Atopicin są delikatne i bezzapachowe, dobrze tolerowane przez skórę. Świetnie natłuszczają, nawilżają, przywracają barierę ochronną naskórka – co jest bardzo ważne. Działają także przeciwświądowo oraz przeciwzapalnie. Co mówią o nas klienci? Zaskoczyła mnie delikatność dermokosmetyków Atopicin, a jednocześnie wyjątkowa skuteczność. Już z nich nie zrezygnuję – mówi pani Aleksandra ze Stalowej Woli. Najbardziej lubię mazidło do suchej skóry Atopicin, ponieważ nadaje się nawet dla tak suchej skóry jak moja. W końcu przestało mnie tak bardzo piec i swędzieć – mówi pani Kamila z Nowej Dęby. Podsumowanie Atopowe zapalenie skóry to choroba, która może zaatakować dzieci nawet te, które mają zdrowych rodziców. Największe ryzyko zachorowania istnieje do 5. roku życia. Warto zwrócić uwagę na warunki, w jakich dziecko przebywa, szczególnie warunki klimatyczne i higienę. FAQ 1. Czy atopowe zapalenie skóry trzeba cały czas leczyć? Warto stosować systematycznie dobrej jakości dermokosmetyki, których działanie będzie opierać się na naturalnych składnikach, które nie będą podrażniać i tak chorej już skóry, np. z firmy Atopicin. 2. Czy drapanie zmian zapalnych przy atopowym zapaleniu skóry powoduje, że choroba się pogłębia? Mimo że bardzo swędzi, rozdrapywanie zmian nie jest dobry pomysł. Powoduje to zaczerwienienie, łuszczenie naskórka i zgrubienie skóry. Skutkiem drapania zmian jest zwiększone ryzyko rozwoju zakażenia oraz powstania blizn. Także stanowczo tego proszę unikać. Aby zmiany nie zaogniały się, warto być w stałym kontakcie z lekarzem i stosować preparaty o łagodnym składzie, systematycznie pielęgnując chorą skórę, a w ten sposób też gasząc zmiany. 3. Czy kurz wpływa na krostki przy atopowym zapaleniu skóry? Tak. Kurz nagromadzony na meblach, czy dywanach źle wpływa na kondycję chorego. Warto zwracać uwagę na warunki, w jakich przebywa osoba z atopowym zapaleniem skóry. Niezbędna jest też intensywna pielęgnacja skóry dermokosmetykami na bazie aktywnych i naturalnych składników, które pomogą złagodzić przykre objawy. Bibliografia: 1. Tyc-Zdrojewska E., Trznadel-Grodzka E., Kaszuba A.: Wpływ przewlekłych chorób skóry na jakość życia pacjentów. Dermatol Klin 2011; 13: 155-160 2. Czarnecka-Operacz M.: Sucha skóra jako aktualny problem kliniczny. Post. Derm. Alerg. 2006, XXIII (2): 49–56 3. Gliński R., Kruszewski J., Silny W., Kurzawa R., Czarnecka-Operacz M., Baran E., Szepietowski J.: Postępowanie diagnostycznoprofilaktyczno-lecznicze w atopowym zapaleniu skóry. Post. Derm. Alerg. 2004, XXI (6): 265–277 4. Spergel Paller Atopic dermatitis and the atopic march. J. Allergy Clin. Dermatol. 2003, 112 (6): 118–127 5. Morar N., Willis-Owen S., Moffatt M., Cookson W.: The genetics of atopic dermatitis. J. Allergy Clin. Immunol. 2006, 118 (1): 24–34 6. Abramovits W.: Atopic dermatitis. J. Am. Acad. Dermatol. 2005, 53 (1): 86–93. Czynniki w AZS5 (100%) 2 głos(ów) Dermatozy zapalne reprezentowane są przez wiele jednostek chorobowych zróżnicowanych pod względem etiologii, objawów klinicznych oraz przebiegu. Do tej niezwykle bogatej grupy schorzeń dermatologicznych należy między innymi atopowe zapalenie skóry (AZS), u podłoża którego leżą przede wszystkim czynniki genetyczne. Obraz kliniczny AZS wykazuje wiele cech wspólnych niezależnie od wieku, lecz przebieg choroby w dużej mierze zależy od okresu życia, w którym u pacjenta wystąpiły zmiany skórne [1]. Skóra Rola skóry jako największego narządu człowieka i jednocześnie skomplikowanego organu immunologicznego jest niezwykle istotna. Fakt, że jest ona miejscem gromadzenia się wielu komórek układu odpornościowego, tj. limfocytów, leukocytów, komórek Langerhansa czy mastocytów sprawia, że stanowi nieocenione narzędzie do walki z bytującymi na jej powierzchni mikroorganizmami i pełni niezastąpioną rolę ochroną organizmu przed szkodliwym wpływem różnorodnych czynników zewnętrznych. Różnice strukturalne i czynnościowe skóry dorosłych i dzieci (u dzieci skąpe owłosienie, dużo mniejsza aktywność gruczołów łojowych i potowych, mniejsza liczba połączeń międzykomórkowych w stosunkowo cienkiej skórze) sprawiają, że podatność na działanie takich bodźców, jak temperatura, promieniowanie słoneczne czy toksyny u dzieci jest znacznie większa, a u dzieci z atopowym zapaleniem skóry – bardzo duża [1,2]. POLECAMY Genetyka AZS, inaczej wyprysk atopowy, jest jedną z najczęstszych chorób skóry u dzieci i występuje u około 11,4–24,2% dzieci w wieku szkolnym. Jest to przewlekła choroba zapalna, a jej występowanie zależne jest od wielu czynników. Bezdyskusyjna jest rola genów – warunkują one bowiem czynniki ryzyka, które zaburzają ochronną rolę układu odpornościowego oraz powodują uszkodzenie bariery skórno-naskórkowej. Mutacja genów dla filagryny uważana jest za główną przyczynę utraty prawidłowej funkcji bariery skórno-naskórkowej i wiąże się zarówno z występowaniem innych chorób alergicznych, jak i z ryzykiem wystąpienia rozsianego zakażenia wirusowego skóry. Genetyczna predyspozycja do wytwarzania przeciwciał IgE (atopia) przeciwko antygenom pokarmowym bądź środowiskowym występuje aż u 80% niemowląt z AZS [3, 4, 5, 10]. Sensytyzacja i czynniki ryzyka Nasze środowisko nieustająco naraża skórę na przewlekły kontakt z wszechobecnymi alergenami. Takie czynniki jak kąpiele, środki myjące, wysoka temperatura czy roztocza powodują zniszczenie warstwy rogowej naskórka oraz aktywację komórek Langerhansa (będących składową układu SALT), które nadmiernie pobudzone prezentują antygeny limfocytom, zaburzając równowagę stosunku limfocytów Th1/Th2 (z przewagą tych drugich) i w efekcie prowadzą do nieprawidłowego funkcjonowania układu odpornościowego skóry. Podkreśla się rolę zależności pomiędzy spadkiem liczby infekcji w krajach wysoko rozwiniętych a wzrostem liczby zachorowań na choroby alergiczne i autoimmunizacyjne. Zwraca się także uwagę na fakt, że stopień zanieczyszczenia powietrza ma ścisły związek ze zwiększonym występowaniem chorób alergicznych i sensytyzacji alergicznej. Niejednokrotnie zapomina się o bardzo ważnym czynniku ryzyka występowania AZS, jakim jest przewlekły stres towarzyszący kobiecie ciężarnej. Narażenie matki na czynniki stresowe wiąże się z ekspozycją płodu na podwyższone stężenie kortyzolu, który zaburza pracę autonomicznego układu nerwowego oraz osi przysadka–kora nadnerczy u płodu, powodując jej nadreaktywność, co w efekcie skutkuje nieprawidłowym działaniem układu odpornościowego. Współwystępowanie atopowego zapalenia skóry, astmy oskrzelowej, alergicznego nieżytu nosa oraz alergii pokarmowej zależne jest także od mutacji genu dla filagryny i zaburzonej funkcji bariery skórno-naskórkowej, co dowodzi ogromnego wpływu przezskórnej sensytyzacji na ciąg reakcji alergicznych powodujących występowanie tak zwanego zjawiska marszu atopowego [5, 6, 7, 16]. Choroby alergiczne i marsz atopowy Do grupy chorób atopowych należy atopowe zapalenie skóry, astma oskrzelowa, alergiczny nieżyt nosa oraz alergia pokarmowa. Ze współwystępowaniem tych schorzeń wiąże się pojęcie marszu atopowego – klinicznej manifestacji atopii (produkcji IgE), która przybiera różne formy we wczesnym okresie dziecięcym i często samoogranicza się w późniejszych latach życia. Produkcja IgE w pierwszych tygodniach życia najczęściej powstaje w odpowiedzi na alergeny pokarmowe (szczególnie białko mleka krowiego oraz jajko), co predysponuje w późniejszym okresie do powstania sensytyzacji na aeroalergeny oraz inne alergeny pokarmowe. Mimo iż najwięcej alergenów dociera do organizmu drogą pokarmową, AZS jest tą jednostką z grupy chorób atopowych, która ujawnia się jako pierwsza. Związek pomiędzy współwystępowaniem astmy, AZS oraz alergicznego nieżytu nosa jest bezsporny, lecz nadal wykrycie wszystkich trzech jednostek chorobowych u jednego pacjenta należy do rzadkości. Warto wspomnieć, że według najnowszych danych, zbyt długie karmienie piersią oraz zbyt późne wprowadzanie pokarmów stałych wiąże się ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia AZS. Przeczy to dotychczasowej teorii, która podkreślała ochronną rolę matczynego pokarmu jako czynnika zmniejszającego ryzyko wystąpienia chorób alergicznych. Obecnie zaleca się wprowadzanie pokarmów stałych w 4.–6. dziecka [8, 9, 10, 15]. Obraz kliniczny AZS najczęściej ujawnia się w wieku wczesnodziecięcym i ulega remisji w pierwszych kilku latach życia, natomiast aż u 1/3 pacjentów z atopowym zapaleniem skóry objawy utrzymują się w wieku dorosłym, co wiąże się z cięższym przebiegiem choroby, opornością na stosowane leczenie oraz bardzo wysokim stężeniem zarówno IgE całkowitego, jak i specyficznych IgE. Oddzielną grupę stanowią pacjenci, u których objawy pojawiają się po 20. – u tych pacjentów przebieg jest łagodniejszy, a u większości z nich nie stwierdza się podwyższonego stężenia IgE i uczulenia na alergeny powietrznopochodne. Zmiany rumieniowe z obecnością pęcherzyków, grudek i nadżerek powstałych w wyniku mechanicznego drażnienia skóry są typowym obrazem klinicznym AZS. Układ i charakter zmian wykazują powtarzalność, jeżeli chodzi o wiek pacjenta. Dla niemowląt charakterystyczną lokalizacją zmian skórnych są boczne powierzchnie policzków, skóra owłosiona głowy oraz okolica zgięciowa kończyn górnych i dolnych (często z wyłączeniem okolicy zakrytej przez pieluszkę). W okresie dziecięcym dominuje duża suchość skóry, a zmiany głównie zajmują okolice zgięciowe oraz powierzchnie grzbietowe rąk i stóp. Osoby dorosłe zmagają się ze zmianami w okolicy powiek, okolicy okołoustnej, szyi, górnej części klatki piersiowej, niekiedy także powierzchni zgięciowych kończyn górnych oraz dolnych. Ciekawy jest fakt, że u osób z wczesnym początkiem choroby i długotrwałym przebiegiem, częściej niż u innych grup pacjentów występują zmiany w okolicach szyi. Dla atopowego zapalenia skóry bardzo charakterystyczna jest przewlekła suchość skóry oraz towarzyszący jej uporczywy świąd. Są one efektem występującej nieszczelności połączeń pomiędzy korneodesmosomami sąsiednich komórek warstwy rogowej naskórka (w wyniku defektu budowy filagryny) i następującej przeznaskórkowej ucieczki wody, wzmożonej penetracji alergenów zewnątrzpochodnych oraz nasilonej odpowiedzi zapalnej i odpornościowej [11, 12, 13, 14]. Leczenie Zgodnie z najnowszymi wytycznymi ETFAD/EADV z 2015 r. dotyczącymi leczenia osób z atopowym zapaleniem skóry, zalecane jest kompleksowe podejście do pacjenta i dostosowanie terapii do wieku i charakteru zmian, a terapia powinna przede wszystkim zapobiegać zaostrzeniom choroby. Zastosowane leczenie musi być długofalowe i bezpieczne dla pacjenta. Leczenie rozpoczyna się od prawidłowej pielęgnacji skóry – pH substancji myjących powinno być w zakresie prawidłowego pH skóry (pH 5–6), kąpiel nie powinna trwać dłużej niż 5 min, a emolienty powinny być zaaplikowane tuż po osuszeniu skóry. Odtwarzanie za pomocą emolientów zniszczonej bariery lipidowej skóry jest kluczowe zarówno w stanie remisji choroby, jak i jej zaostrzenia. Mając na uwadze współwystępowanie innych chorób atopowych z AZS, powinno się pamiętać o diagnostyce w kierunku czynników zaostrzających zmiany skórne, tj. alergenów pokarmowych, powietrznopochodnych czy kontaktowych. Terapia miejscowa to preparaty przeciwzapalne: miejscowe glikokortykosteroidy oraz inhibitory kalcyneuryny. Ważne, aby aplikacja tych preparatów odbywała się na skórze dobrze nawilżonej. Fototerapia to kolejna z opcji terapeutycznych, zwykle polecana osobom dorosłym z przewlekłym przebiegiem choroby, zmianami swędzącymi, nadkażonymi bakteryjnie, ale przeciwwskazana pacjentom, u których występuje zaostrzenie zmian po ekspozycji na promienie słoneczne oraz liczne znamiona barwnikowe. Terapia doustna obejmuje systemowe glikokortykosteroidy, antybiotyki (w przypadku nadkażenia bakteryjnego), preparaty przeciwgrzybiczne (przy kolonizacji skóry Malassezia furfur), przeciwwirusowe (gdy występują zmiany o charakterze opryszczkowatego zapalenia skóry) oraz przeciwhistaminowe, które wspomagają terapię, redukując uczucie świądu i działając sedatywnie. Preparaty immunosupresyjne (cyklosporyna A, metotreksat, azatiopryna czy mykofenolanmofetylu) zarezerwowane są wyłącznie dla ciężkich postaci choroby, niereagujących na terapię podstawową. Przy braku skuteczności wyżej wymienionych leków, istnieje możliwość zastosowania terapii biologicznej preparatami rituximabu, dupilumabu bądź omalizumabu [17]. Podsumowanie Atopowe zapalenie skóry jest przewlekłą dermatozą zapalną, często współistniejącą z innymi chorobami atopowymi, mającą podłoże genetyczne i wykazującą ścisłą zależność pomiędzy stopniem zanieczyszczenia środowiska a zachorowalnością. Schorzenie to dotyka zarówno dzieci, jak i dorosłych, a charakter zmian skórnych często różni się w zależności od wieku. W wyniku defektu bariery skórno-naskórkowej, przezkomórkowej utraty wody oraz przewlekłej suchości i towarzyszącego świądu jakość życia pacjentów z AZS jest znacznie obniżona. Nowoczesna opieka powinna być kompleksowa, a terapia dobierana indywidualnie w zależności od objawów klinicznych, wieku pacjenta oraz jego potrzeb. Zarówno lekarz, jak i pacjent powinni mieć świadomość tego, że mają do czynienia z chorobą przewlekłą, której leczenie niejednokrotnie bywa długie i uciążliwe. Analiza przypadków klinicznych Przypadek 1. Ośmioletni chłopiec pojawił się po raz pierwszy w Ambulatorium Kliniki Dermatologii CSK MSW w Warszawie w wieku 3,5 miesiąca (czerwiec 2008 roku). Dotychczas nieleczony z rozsianymi zmianami rumieniowo-złuszczającymi głównie zlokalizowanymi na skórze policzków, kończynach górnych i dolnych oraz na klatce piersiowej. Po przeprowadzeniu szczegółowego wywiadu z rodzicami chłopca stwierdzono dodatni wywiad rodzinny w kierunku atopii. Do leczenia włączono miejscową sterydoterapię oraz poinformowano rodziców o konieczności stosowania prawidłowej i konsekwentnej pielęgnacji skóry dziecka. Poprawa stanu skóry utrzymywała się do momentu zaprzestania przez matkę karmienia piersią. Do leczenia ponownie włączono miejscową glikokortykosteroidoterapię oraz ze względu na nasilony świąd skóry dołączono leczenie przeciwhistaminowe. Utrzymano dalsze zalecenia dotyczące stosowania emolientów oraz zastosowano dietę mlekozastępczą. Po kolejnych próbach włączenia nowych pokarmów i po oznaczeniu stężenia IgE specyficznego zdiagnozowano u pacjenta alergię wieloważną pokarmową ( na kazeinę), co wymusiło zmianę mieszanki mlekozastępczej na hydrolizat białkowy o znacznym stopniu hydrolizy. W prick testach stwierdzono alergię na drzewa, zioła oraz seler. Utrzymano przewlekłą terapię ketotifenem oraz dołączono probiotyki. Na przełomie 7. i 8. do leczenia miejscowego włączono niesteroidowy lek przeciwzapalny – pimekrolimus, co dało poprawę na okres kilku miesięcy. U chłopca ujawniła się nadwrażliwość na konserwanty – pojawiły s... Pozostałe 70% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów Co zyskasz, kupując prenumeratę? 6 wydań czasopisma "Forum Pediatrii Praktycznej" Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma Dodatkowe artykuły niepublikowane w formie papierowej ...i wiele więcej! Sprawdź